ایران ورزشی آنلاین / آزاده پیراکوه / در روزهایی که خیلی از هم سن و سالهایش مشغول بازیهای کودکانه بودند، مسیرش را کج کرد و راه دیگری رفت. ۸ ساله بود که لباس زیبای تالو را به تن کرد و برق این رشته چشمانش را گرفت. ماندگار شد و دو سال بعد اولین رقابت بینالمللی را تجربه کرد. از آن روز ۹ سال می گذرد، ۹ سالی که همهاش به تمرینهای سخت گذشته برای ساختن رویاها. شاید همین سختیها از او در این سن و سال بانویی ساخته که حالا همه به او افتخار میکنند. رییس فدراسیون حرف جالبی درباره زهرا می زند. میگوید: «خیلی خوشحالم برای زهرا. چون او در این سالها بچگی نکرده. وقتی هم سن و سالهایش مشغول بازی بودند، او تن به تمرینهای سخت داده.»
همین سختیها زهرا را تبدیل کرده به دختری که در ۱۹ سالگی حرفهایی میزند که خیلی با سن و سالش سازگاری ندارد. از تحمل سختیها برای رسیدن به یک روز بزرگتر میگوید. شاید روزی مثل امروز. شاید هم روزی دیگر. مدال نقره جوانان جهان، طلای جهان و مدالهای دیگر. راهی تا امروز که یک مدال تاریخی را به گردن انداخت. زهرا خیلی از آرزوها را برای ورزش زنان ایران دستیافتنی کرده و به این زودیها قصد نشستن ندارد. رویاهایش پایان ندارند.
پیش از سفر به جاکارتا، در روزهای سخت اردو، در روزهایی که زهرا و سروین حیدری برای رویاها نقشه میکشیدند، با آنها حرف زدم و چه خوشحالکننده است که زهرا مدالی را حالا به گردنش آویخته که آرزویش را داشت.
📽 ویدیو را تماشا کنید: ⬇️