ایران ورزشی آنلاین / لیگ یک فوتبال ایران در فصل جاری میزبان مربیان مطرحی بود، ولی مشهورترین آنها بی‌تردید محمد مایلی‌کهن است که سابقه نشستن روی نیمکت تیم ملی را هم دارد. او هدایت ملوان پرطرفدار را به عهده گرفت و تیم جوانی ساخت که از شروع مسابقات در کورس صعود بود و صدرنشینی را هم تجربه کرد، ولی با دو نتیجه ضعیف در دو هفته اخیر احتمال صعود این تیم به حداقل رسیده است. ملوان هفته گذشته مغلوب پارس جنوبی شد و این هفته در انزلی مقابل خونه به خونه به تساوی رسید تا به رده چهارم سقوط کند و برای بازگشت به لیگ برتر باید منتظر اتفاقات عجیبی باشد.
همزمان با تساوی اخیر ملوان در انزلی که با درگیری لفظی مایلی‌کهن با یک خبرنگار جوان همراه شد و او به خاطر سن پایین این خبرنگار از جواب دادن به سوالاتش طفره رفت، نیوکاسل موفق شد جواز بازگشت به لیگ برتر انگلیس را به دست آورد. نیوکاسل هم مثل ملوان فصل گذشته به دسته پایین‌تر سقوط کرد، ولی رافا بنیتس را حفظ کرد و این مربی طبق وعده‌ای که به هواداران داده بود، توانست این تیم پرطرفدار را به صحنه اول فوتبال انگلیس برگرداند. او بر خلاف مایلی‌کهن ترجیح داد اسکلت تیمش را حفظ کند و از همان هفته‌های اول مشخص بود که یکی از تیم‌های صعودکننده خواهد بود.
در سال‌های اخیر مربیان مشهوری تصمیم گرفته‌اند در دسته دوم مربیگری کنند و به ماموریت سخت و خاص صعود تن داده‌اند. وقتی یوونتوس به دلیل تبانی به دسته دوم فرستاده شد، دیدیه دشان هدایت این تیم را قبول کرد و با وجود کسر امتیاز اولیه موفق شد این تیم را به لیگ ایتالیا برگرداند. اتو رهاگل، مربی مشهور آلمانی هم در سال 1996 روی نیمکت کایزرسلاترن سقوط کرده نشست و نه تنها این تیم را به بوندس‌لیگا برگرداند که سال بعد موفق شد این تیم را در رقابت با بایرن مونیخ به مقام قهرمانی برساند. کلودیو رانیری هم قبل از رفتن به لستر، هدایت موناکو را در دسته دوم فرانسه به عهده گرفت و توانست این تیم را به لوشامپیونا برگرداند، هرچند بعدا جایش را به ژاردیم داد.
مایلی‌کهن نمونه ایرانی این مربیان است که ریسک مربیگری در لیگ یک را با شرایط خاصش پذیرفت. هرکدام از این تیم‌های اروپایی که در بالا به آنها اشاره شد، نقاط مثبت و منفی‌شان را داشتند و نمی‌توان آنها را با یکدیگر یا ملوان مقایسه کرد. با این حال طبیعی است که انتظارات از مربی اسبق تیم ملی وقتی روی نیمکت یک تیم پرطرفدار و تازه سقوط‌کرده می‌نشیند، صعود و بازگشت سریع به لیگ برتر باشد، حتی اگر خودش ادعا کند که چنین وعده‌ای نداده است. مایلی‌کهن تغییرات زیادی در تیم ملوان به‌وجود آورد و خودش مدعی است که تیمش را نه برای صعود که آینده‌نگرانه بسته و بازیکنان جدید می‌توانند سال‌ها برای این تیم بازی کنند، ولی این موضوع برای هواداران در اولویت نیست و آنچه برای آنها اهمیت بیشتری دارد، دیدن دوباره ملوان در جمع تیم‌های برتر فوتبال ایران است.
مایلی‌کهن ساعاتی بعد از شکست تیمش مقابل پارس جنوبی در مصاحبه با یک خبرنگار بیست و چند ساله در انتقاد جدیدی از کی‌روش مدعی شد که نباید درباره عملکرد او در تیم ملی بزرگنمایی کرد و از کجا می‌دانیم اگر مربی دیگری روی نیمکت بود، نمی‌توانست تیم ملی را به جمع ده تیم برتر جهان برساند؟ با همین استدلال باید از مایلی‌کهن پرسید اگر مربی دیگری جای او بود، نمی‌توانست ملوان را با توجه به بضاعت بازیکنان و حمایت هوادارانش به لیگ برتر برگرداند؟