ایران ورزشی آنلاین / سعید زاهد‌یان / اول سال که می‌شود، از همان لحظه دعای تحویل سال، همه برای تحول و تغییر در خودشان فکرهایی می‌کنند و در ذهن‌شان بایدها و نبایدهایی را مشخص می‌کنند.
این بایدها و نبایدها، در همه جای زندگی ما باید جریان داشته باشد و بی‌شک فوتبال هم از این قاعده مستثنی نیست؛ بخصوص فوتبال آمیخته به حاشیه و فساد ایران که سال‌هاست نیاز به تغییر و تحول را فریاد می‌زند. در مورد تغییر فوتبال، موضوعات متعددی پیش روی ما قرار دارد؛ از بحث‌های مالی و زد و بندهای پشت پرده گرفته تا بی‌تخصصی مدیران و کمبود امکانات و الی آخر.
در تمام این موارد، متولی فوتبال یعنی فدراسیون باید پیشقراول تغییر و اصلاح باشد. یکی از مواردی که در اولویت تغییر قرار دارد، گفتمان غالب بر فوتبال ایران است. فضایی که در آن هیچ‌کس تحمل و ظرفیت شکست را ندارد و بعد از هر بازی، زمین و زمان را به هم می‌چسبانند تا باخت را گردن دیگری بیندازند و ضعف و ناکامی خود را زیر سایه شلوغ‌کاری پنهان کنند.
با پایان تعطیلات نوروز و آغاز بازی‌های لیگ برتر، بدون هیچ تغییری نسبت به گذشته شاهد اعتراض‌های شدید به داوران هستیم.
یک هفته از شروع لیگ در سال 96 نگذشته بود که علیرضا منصوریان به جامعه داوری تاخت و مسائلی را مطرح کرد که اتهامات درشتی را متوجه فدراسیون فوتبال، کمیته داوران و سایر ارکان می‌کرد. همزمان با حرفهای منصوریان، باشگاه پرسپولیس در بیانیه‌ای تند علیه فدراسیون مدعی شد که فصل گذشته داوران و عوامل پشت صحنه با سناریویی مشخص، قهرمانی را از پرسپولیس گرفته‌اند. باشگاه پرسپولیس به صراحت از زد و بند و تبانی پشت صحنه سخن به میان آورده و حتی معتقد است که این جریان امسال هم نمی‌خواهد پرسپولیس جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
وقتی مهم ترین باشگاه‌های ما – یعنی استقلال و پرسپولیس – بدون ارائه سند و مدرک رسمی چنین اتهاماتی را متوجه داوران و فدراسیون می‌کنند، بازیکنان فوتبال هم به خود اجازه می‌دهند که پا را از گلیم خود درازتر کرده و درخصوص مسائلی حرف بزنند که به آنها ارتباطی ندارد. در هفته‌ای که گذشت، تقریبا تمام اظهارنظرها پیرامون داوری بود. بازیکنان، مربیان و مدیران بی‌هیچ واهمه و ترسی به داوران می‌تازند و ارکان قضایی فدراسیون هم با آنها مماشات می‌کنند؛ چرا؟
در طول این سال‌ها تصمیمات مصلحت‌اندیشانه که براساس سلیقه و نظرات افراد تصمیم‌گیر اتخاذ شده کار را به نقطه امروزی رسانده است. همواره در مورد تراکتورسازی ملاحظاتی وجود دارد؛ تماشاگران پرسپولیس و استقلال و هجمه آنها همواره منجر به ترس مسوولان فدراسیون شده است. باشگاه‌های دیگر هم هر کدام به دلیلی از قدرت خود برای اعمال نفوذ سوء‌استفاده کرده‌اند تا امروز شاهد چنین فضایی در فوتبال باشیم که علنی از زد و بند و جانبداری داوران صحبت می‌شود. به نظر می‌رسد در سال جدید و برای فصل 97-96، فدراسیون باید تغییرات جدیدی را اعمال کند و با تصمیمات قانونی و محکم، مقابل این فضای سنگین بایستد. بی‌شک در تمام دنیا اگر یک بازیکن یا مربی درخصوص داور مسابقه اظهاراتی را که در فوتبال ایران می‌بینیم، به زبان بیاورند، با محرومیت‌های سنگین مواجه می‌شوند و باشگاه‌ها وقتی قوانین سرسختانه را می‌بینند، به افراد زیر مجموعه خود اجازه حرفهای بی‌منطق را نمی‌دهند.
سال جدید، در انتظار تغییرات زیادی هستیم؛ و این فدراسیون فوتبال ایران است که باید سردمدار مقابله با ایرادها و اشکالات ریز و درشت باشد. این حداقل انتظار ما از فدراسیون فوتبال در سال جدید است که با اعمال قانون و برقراری عدالت – بدون مصلحت‌اندیشی – گامی بزرگ و موثر به سوی حرفه‌ای‌تر شدن فوتبال ایران بردارد.
